آنجلها یکی از محبوبترین ماهیان آکواریوم آب شیرین میباشند. آنها اعضا خانواده سیچلایدها و تروفیلوم اسکالرها هستند. بدن آنها باریک و از سطح پشتی به شکمی کشیده میباشد. آنجلها بومی آبهای شیرین مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی هستند. زیستگاه ماهی آنجل مرکز آمازون و رودخانههای منشعب از آن است. خانواده آنجلها شامل بیش از 100 گونه میشود که در اقیانوس اطلس و اقیانوس هند زندگی میکنند.
طول بدن آنها به حدود 15 سانتیمتر میرسد. طول گونهای از آنجلها به 46 سانتیمتر نیز میرسد، وجه تمایز آنها با ماهیان پروانهای وجود تیغهای باریک و طویل بر روی گونه آنها میباشد.
رنگ کلی آنها نقرهای به همراه خطوط مشکی عمودی میباشد. تولیدمثل در اسارت و گوناگونی آنها سبب شده تا تنوع رنگی بالایی داشته باشند. آنها به رنگ مشکی خالص نیز دیده میشوند. آنجلها تقریبا همهچیزخوار بوده و به منظور تولیدمثل تخم میگذارند.
بدن آنجلها از دو طرف فشرده به نظر میرسد. بالههای پشتی، مخرجی و دمی کشیده و دارای سطح وسیع میباشند. دهان کوچک آنجلها ظاهری خطی دارد.
آنجلها ماهیانی نسبتا تخت و از پهلو فشردهاند. آنها دارای بالههای پشتی و مخرجی فوقالعاده بلندی هستند.
طول عمر تقریبی آنها در طبیعت حدود 10 سال و در آکواریوم کمتر میباشد.
از روی رنگ بدن آنجلها میتوان به بالغ و یا نابالغ بودن آنها پی برد. نگهداری از آنجلها نسبتا ساده و کمهزینه میباشد. آنها نسبت با سایر ماهیهای همجثه روابط خوبی دارند اما نسبت به یکدیگر ممکن است پرخاشگر باشند.
طول عمر
8-10 سال
رژیم غذایی
گوشتخوار
اندازه
15-20 سانتیمتر
خاستگاه
آمریکا جنوبی
انواع فرشته ماهی
ماهی آنجل اصلی نقرهای، همراه با خطوط مشکی است، اما بهدلیل اینکه ماهی آنجل در منطقه زیستی وسیعی پخش بوده، از رنگها و فرمهای متنوعی برخوردار میباشد.
تنوع و رنگهای زیاد و امکان نگهداری آنها در کنار ماهیان صلحجو باعث شده که ماهی آنجل از جمله ماهیان پرطرفدار و زینتی باشد و در ایران نیز بهوفور یافت میشوند و قیمت نسبتا پایینی دارند.
آنجل باله بلند دودی، آنجل باله بلند نقرهای، آنجل مشکی، آنجل سفید و. . . از جمله آنجلهایی هستند که در ایران تکثیر و پرورش مییابند.
آنجلهای سیاه حساستراند، اما از محبوبیت بیشتری نیز برخورداراند و تعداد کمی از فرزندان آنها نیز به رنگ مشکی در میآیند. از جمله گونههای شاخص آنجلها میتوان به آنجل مشکی طلایی، آنجل فرانسوی، آنجل مشکی-زرد و آنجل زرد و آبی اشاره کرد.
مراقبت و نگهداری
نکته کلیدی در نگهداری از آنجلها، توجه به شرایط آب میباشد. اسیدیته تقریبی آب باید بین 6-8 باشد. بهترین دما برای نگهداری آنها 25-35 درجه سیلسیوس میباشد. سیستم تصفیه مناسب برای تانک حاوی آنجل ضروری میباشد. توصیه میشود این سیستم شبانهروزی عمل کند.
آب تانک هر هفته به مقدار 25 درصد با آب تازه همدمای تانک، تعویض بشود.
آنجلها نسبتا پرتحرک میباشند. برای نگهداری آنها بهتر است از آکواریوم با طول و ارتفاع زیاد استفاده کنید، طول و ارتفاع تانک باید نسبت به عرض آن بیشتر باشد. در تانک حاوی آنجل نباید جریان شدید و یا متلاطم وجود داشته باشد. سیستم تهویه و اکسیژنرسانی باید طوری عمل کند تا آب آکواریوم نسبتا ساکن باشد.
بهتر است فضای آکواریوم را با گیاهان طویل و برگ پهن تزیین کنید، آنجلها علاقه زیادی به بازی در بین شاخ و برگ گیاهان آبزی دارند. اضافه کردن گیاهان شناور روی سطح آب نیز میتواند برای آنها جذاب باشد. کف آکواریوم باید دارای پوششی با ضخامت متوسط و سطح هموار باشد، از آنجا که آنجلها تمایل به جستجوی کف آکواریوم برای غذا دارند بهتر است پوشش کف آکواریوم فاقد سطح ناهموار باشد.
اگرچه آنجلها نسبتا صلحطلب میباشند، میتوانند در برابر آنجل دیگر بسیار پرخاشگر باشند. پرخاشگری و قلمروطلبی آنها خصوصا هنگام جفتگیری و یا تخمریزی شدیدتر میشود. آنجلها نسبت به خوردن ماهیان کوچکتر بیمیل نیستند پس سعی کنید آنها را با ماهیان همجثه خود نگهداری کنید. توصیه میشود اگر آکواریوم شما کوچک و یا متوسط است بیش از 2-3 آنجل در آن نگهداری نکنید.
میتوانید در کنار آنها از گوپی، مولی، گورامی، باربها و کتفیشهای متوسط نیز نگهداری کنید. اگر فضای آکواریوم شما بزرگ است میتوانید از ماهیان گوشتخوار مثل دیسکاس نیز در کنار آنها نگهداری کنید.
آنجلها ساکن آبهای آرام و کمسرعت رودخانه آمازون میباشند. آنها محیطهای کم نور را برای زندگی ترجیح میدهند برای این منظور بهتر است نوردهی آکواریوم ملایم باشد و فضای تانک را با گیاهان پهن برگ بپوشانید تا سایه ایجاد کنند.
با فضای كافی، تغذیه مناسب و تعویض آب مناسب، آنجلها به اندازه كاملا درشتی میرسند. آنها ماهیان اجتماعی بسیار مناسبی هستند و به یك مخزن با ارتفاع زیاد احتیاج دارند تا كاملا خود را در آن نشان دهند.
تغذیه: آنجلها از آبزیان بیمهره و گیاهان بدون ساقه و برگ تغذیه میکنند. همانند سایر ماهیان آکواریوم آب شیرین، آنجلها نیز تقریبا هر غذایی که به اندازه دهانشان باشد را میبلعند.
آنها معمولا غذای خود را از میانه آب و یا کف آب برداشت میکنند. آنها علاقه زیادی به جستوجو در کف آب برای یافتن کرمها و سختپوستان دارند. میتوان گفت آنها تا حدودی همهچیزخوارند، غذاهای آماده یخزده و یا خشکشده، پلیتهای حاوی میگو خشکشده نیز بهعنوان غذای روزانه مورد استفاده قرار میگیرند.
استفاده از میگو در جیره غذایی میتواند در تسریع فرایند جفتگیری و تخمریزی موثر باشد. توصیه میشود 1-2 بار در روز به آنها غذا بدهید و هر بار، وعده غذایی به گونهای باشد که بهطور کامل توسط ماهیها مصرف شود. این کار علاوه بر کمک به تمیز ماندن آکواریوم، به سلامت ماهی شما نیز کمک بسیار میکند.
میتوان تعداد دفعات غذادهی به ماهیان را زیاد و مقدار غذا را کاهش داد تا دیگر نیازی به سیفون کردن غذای اضافه نباشد.
لارو پشه، کرم توبیفکس، بچه ماهی، دل گاو، میگو، آرتميا (تخم میگو)، همچنین انواع غذا های بالانس شدهی آکواریومی از غذاهای محبوب آنها میباشند.
تولیدمثل: آنجلهای ماده بالغ بهمنظور تولیدمثل اقدام به تخمریزی میکنند، آکواریوم باید حاوی سطوح عمودی هموار به منظور نگهداری از تخمها باشد. این سطوح باید به گونهای تعبیه شوند تا تخمها از دید سایر ماهیان دور بمانند. پس از تخمریزی، آنجل نر اقدام به بارور کردن تخمها میکند. شانس به دنیا آمدن نوزادان آنجل در آکواریوم نسبتا کم است زیرا بیشتر تخمها توسط خود آنجلها خورده میشود.
هنگام تخمریزی محیط آکواریوم باید به دور از هر گونه آلودگی باشد. همچنین حضور شما اطراف آکواریوم و رفتوآمدهای پیدرپی میتواند برای آنها استرسزا باشد.
تكثیر این ماهیها تا حدی آسان بوده و آنها نیازمند سلامت جسمی، آب تمیز و غذای خوب (مثلا مخلوط دل گوساله + كرم سفید + آرتمیای منجمد) هستند.
این ماهی برای تخمریزی برگهای سخت را انتخاب کرده و ابتدا آن را بهخوبی تمیز مینماید. تعداد تخمها در هر بار تخمریزی ۳۰۰ تا۴۰۰ عدد است.
برخی از جفتها والدین بسیار خوبی هستند و خود نوزادانشان را پرورش میدهند و این منظره بسیار زیبایی است. متأسفانه بسیاری از والدین به تخمها و یا نوزادان به چشم یك وعده غذایی خوب و مناسب نگاه میكنند، در این صورت جداکردن تخمها و نوزادان توصیه میشود.
در ضمن اگر نوزادان را در کنار والدین خود رها کنیم والدین دیگر تخمریزی نخواهند کرد البته تا زمانی که نوزادان از مخزن والدین جدا شوند.
تعیین جنسیت: تعیین جنسیت آنجلها کار نسبتا سختی میباشد، خصوصا هنگامی که به بلوغ نرسیده باشند. بهطور کلی آنجلهای نر بالغ در ناحیه پسسر دارای برآمدگی قوزمانندی هستند که تشخیص آن نیازمند مهارت بالا میباشد. بهترین راه برای مطمئن شدن از حضور هر دو جنس ماهی در آکواریوم، تهیه آنها به صورت نابالغ و نگهداری از یک گله آنجل نابالغ تا رسیدن به سن بلوغ میباشد. در هنگام تخمریزی ماهی ماده از لولهای با مقطع دایرهای در ناحیه لگن برای خروج تخمها استفاده میکند و شما ماهی ماده را تشخیص میدهید.
بیماریها: آنجلها بهطور کلی ماهیانی مقاوم ولی نسبت به اسیدیته و دمای آب بسیار حساس هستند. بیماریهای انگلی و قارچی نیز در آنها شایع است و علت آن معمولا به کیفیت پایین آب و شرایط نگهداری نادرست برمیگردد. بیماریهای پوستی در آنها میتواند به شکل ظاهر شدن برفکهای سفید رنگ و پنبهای، لکههای آبی و لزج روی پوست و یا زخمهای پوستی باشد. در صورت مشاهده این علائم و یا دمخوره نسبت به درمان اقدام کنید.
بدن آنجلها نسبت به کمبود اکسیژن بسیار حساس است و هیپوکسی در آنها میتواند منجر به مرگ شود. مسمومیت با فلزات سنگین نیز در آنها شایع است.
منابع:
pethc.ir
onlypet. com
AQueon. com
britannica. com
thesprucepets. com
گردآورنده: فرزین کاظمی لیف شاگرد