طوطی‌ عروس (Cockatiel)‌

کاکاتیل (طوطی عروس) گزینه‌ای مشهور به‌عنوان پرنده خانگی می‌باشد. این طوطی به‌دلیل اندازه کوچک و شرایط نگه‌داری آسان بعد از مرغ‌ عشق، پرنده‌ای بسیار محبوب است .  
اصولا در منطق شمالی قاره استرالیا زندگی می‌کنند و کوچک‌ترین عضو کوکاتوفامیلی هستند. آنها در طبیعت در دسته‌های بزرگ زندگی می‌کنند. زادآوری آنها در اسارت آسان است و صمیمی بودن و رام بودن آنها را برای زندگی در محیط خانه مناسب می‌کند.آنها توانایی تقلید صدا و سوت زدن را دارند و می‌توانید به آنها آموزش دهید چگونه با موسیقی، آواز بخوانند. همانند هر طوطی دیگر کاکاتیل‌ها علاقه زیادی به فعالیت و بازی دارند.
این پرندگان کوچک، خون‌گرم و عاشق محبت و نوازش هستند و از دیدن شما خوشحال می‌شوند. البته آنهایی که رام نیستند ممکن است رفتارهای خشونت‌آمیزی از قبیل گاز گرفتن را نشان دهند. از آنجا که این طوطی آموزش‌پذیر است شما می‌توانید از شکل‌گیری عادات بد در سنین اولیه در این پرنده جلوگیری کنید. با این پرنده بدرفتاری نکنید چون ممکن است بترسد. به آنها بابت خوش‌رفتاری پاداش دهید. این پرندگان باهوش می‌توانند به سرعت مهارت‌های گوناگون از قبیل سوت زدن، آواز خواندن، رقصیدن و… را بیاموزند. آنها می‌توانند ساعت‌ها با یک پرنده دیگر در آیینه صحبت کنند و لذت ببرند.

ویژگی‌ها

ظاهری: تنوع رنگی با الگوهای گوناگون و تاج بر روی سر از ویژگی‌های ظاهری این پرنده می‌باشد. کاکاتیل وحشی بدنی طوسی به همراه صورت و تاج زرد و گونه نارنجی دارد. در جنس نر رنگ‌های روی صورت درخشان‌تر و روشن‌تر از جنس ماده هستند. ماده ها دارای خطوط و لکه‌هایی در نواحی زیرین پرهای دم هستند. تولید‌مثل در اسارت سبب شده رنگ های گوناگونی در این پرنده ظاهر شود. albino ,lutino ,silver ,pied ,pearl ,cinnamon چندی از آنهاست.

تکلم: آنها سوت می‌زنند و صحبت می‌کنند اما نه به بلندی طوطی های دیگر. طوطی های عروس نر مهارت بیشتری در این امر دارند و ماده‌ها در تقلید صدا ماهر هستند. طوطی‌های ماده می‌توانند هرصدایی از قبیل آلارم تلفن، ساعت و یا صدای پرندگان وحشی بیرون خانه را تقلید کند. طوطی عروس پرنده‌ای بسیار اجتماعی می‌باشد و با تمرین و تکرار می‌توانید به آنها بیاموزید آواز بخوانند و یا حرف بزنند. صحبت کردن معمولا در پرنده نر دیده می‌شود و آموزش باید از سن 2 ماهگی آغاز شود، هر چه وقت بیشتری را با پرنده خود بگذرانید زودتر نتیجه می‌گیرید. سعی کنید ساعت‌هایی از روز که طوطی شما پرانرژی‌تر است را برای آموزش انتخاب کنید.

تولیدمثل: کاکاتیل‌ها به‌طور عادی در فصل بهار اقدام به تولیدمثل می‌‌‌‌‌‌‌کنند، در نگه‌داری خانگی این فرایند می‌تواند در سایر فصول نیز رخ دهد اگرچه در تابستان توصیه نمي‌شود و بهتر است طوطی نر و ماده را جدا کنید.
دمای مناسب برای جوجه‌ها حدود 30 درجه و رطوبت مورد نیاز برای محیط جوجه‌کشی 50 – 60 درصد می‌باشد. طوطی عروس ماده حدود 3-6 تخم می‌گذارد و بین 25-28 روز روی آنها می‌خوابد. جوجه‌ها پس از بیرون آمدن از تخم توسط والدین تغذیه می‌شوند. در این زمان پرنده مولد را با تخم‌مرغ پخته، تخم کتان، تخم آفتاب‌گردان، گشنیز و جوانه‌های مختلف تغذیه کنید. استفاده از لانه های چوبی با سایز متوسط توصیه می‌شود. لانه‌های پلاستیکی به هیچ عنوان مناسب نیستند زیرا زودتر آلوده شده و نمی‌توانند گرمای مورد نیاز تخم‌ها را در خود نگه دارند.

تعیین جنسیت: گاهی در پرندگان جوان تعیین جنسیت از روی رنگ کار دشواری است و برای این منظور به آزمایش ژنتیک وابسته‌ایم. معمولا یک پر و یا یک قطره از خون پرنده برای تعیین جنسیت کافیست.
اگر پرنده شما دائما در حال آواز خواندن و سوت زدن می‌باشد و معمولا پرجنب‌و‌جوش است، احتمالا نر می‌باشد. نرهای جوان علاقه زیادی به آواز خواندن و تقلید صدا به منظور جفت‌یابی دارند و برعکس، ماده‌ها معمولا آرام‌تر هستند و صداهایی شبیه جیغ زدن از خود در می‌آورند. علاقه به آینه معمولا در طوطی های نر دیده می‌شود و ماده‌ها معمولا علاقه‌ای به آواز و بازی مقابل آینه ندارند.

مراقبت و نگه‌داری

این طوطی را می‌توانید به صورت جفت و یا تک نگه‌داری کنید ولی به یاد داشته باشید که اگر شرایط کاری شما به شکلی است که نمی‌توانید وقت زیادی را به طوطی اختصاص دهید سعی کنید به‌صورت جفت از آنها نگه‌داری کنید. این پرندگان ذاتا پرجنب‌وجوش‌اند و علاقه زیادی به تیمارکردن یکدیگر دارند. سعی کنید هفته‌ای یک‌بار آنها را حمام کنید. برای این منظور می‌توانید از اسپری آب ولرم استفاده کنید و یا در ظرفی با گودی کم آب ولرم ریخته و اجازه دهید پرنده خودش آب‌بازی کند. دقت کنید که زمان حمام و یا آب‌بازی پرنده کوتاه باشد و پس از اتمام حمام، پرنده در محیط نسبتا گرم (30-35 درجه) قرار گیرد تا سرما نخورد.
سعی کنید محوطه نگه‌داری آنها فضای کافی برای پرواز داشته باشند. می‌توانید از ابزار بازی هم در قفسشان استفاده کنید. در صورت امکان به آنها اجازه دهید از قفس خارج شوند. این کار به اجتماعی‌تر شدن آنها کمک می‌کند.
این طوطی نسبت به مکان نگه‌داری خود حساس است، سعی کنید قفسی که تهیه می‌کنید به اندازه کافی بزرگ و به دور از آشپزخانه باشد ضمنا محل نگه‌داری آنها نباید در معرض باد و یا نور مستقیم خورشید باشد.
بهتر است از چوب به عنوان نشیمنگاه پرنده استفاده کنید، نشیمنگاه و لانه‌های پلاستیکی گزینه مناسبی نیستند.
مکان نگه‌داری آنها بهتر است ثابت باشد تا به آنها استرس وارد نشود همچنین این فضا باید از نور کافی برخوردار باشد زیرا در فضای تاریک این پرنده با کوچک‌ترین صدایی ممکن است خود را به در و دیوار بکوبد.
استفاده از کف دریا در قفس طوطی عروس ضروری می‌باشد. پرنده با کشیدن نوک خود به آن از رشد بیش از حد منقار جلوگیری می‌کند و در عین حال خوردن آن سبب تامین مواد معدنی مورد نیاز بدن پرنده می‌شود. طوطی‌های عروس از تاریکی می‌ترسند، پس هنگام شب از نور ملایمی در نزدیکی قفس آنها استفاده کنید. تاریکی سبب می‌شود آنها از چوب نشیمنگاه سقوط کنند، برای جلوگیری بهتر است از نشیمنگاه‌های چوبی دایره‌ای شکل استفاده شود تا پرنده تعادل خود را از دست ندهد.

تغذیه: این طوطی تمایل زیادی به مصرف دانه‌های روغنی از قبیل ارزن و کتان دارد اما توجه داشته باشید که این دانه‌ها به‌رواسطه‌ی میزان چربی بالا باید حداکثر 20 درصد غذای آنها را تشکیل دهد. باقی غذای آنها می‌تواند ترکیبی از میوه‌ها (بدون هسته) و سبزیجات (کاهو، اسفناج، بروکلی، تره، جعفری، شوید وهویج) باشد تا علاوه بر تامین ویتامین های معدنی مورد نیاز بدن آنها به سیستم گوارش آنها نیز کمک کند. میوه و سبزیجات آبدار مثل هلو و کاهو به‌صورت محدود و یک‌ بار در هفته استفاده شود تا از بروز اسهال در پرنده جلوگیری شود.
هسته میوه‌هایی مثل پرتقال و سیب برای پرنده سمی می‌باشند و از طرفی، هسته‌های بزرگ‌تر مثل هسته گیلاس ممکن است سبب خفگی آنها شود. به‌طور کلی بهترین گزینه به‌عنوان غذای روزانه، استفاده از پلیت‌های تجاری می‌باشد. در کنار آن می‌توان از سفیده تخم‌مرغ پخته و سبزیجات تازه استفاده کرد. دانه‌های روغنی مثل ارزن و کتان باید حدود 20 درصد غذای روزانه را تشکیل دهند. استفاده از پودر صدف، پوسته تخم‌مرغ پخته و کف دریا در تامین کلسیم مورد نیاز بدن پرنده مفید است .
رژیم غذایی مبتنی بر دانه‌های روغنی و تخمه‌ها سبب بروز مشکلات کبدی در پرنده می‌شود.
بهتر است غذای مصرفی روزانه پرنده به‌صورت تازه و روزانه در قفس قرار داده شود و غذای مانده در قفس نباشد. ضمنا ظرف آب پرنده هر روز شسته شود و آب هم‌دمای محیط در اختیار پرنده قرار گیرد. آووکادو، شکلات، سیر، پیاز، قارچ، قهوه و نمک برای این پرنده توصیه نمی‌شوند.

بیماری‌ها: برخی نژادهای کاکاتیل به‌طور ژنتیکی تاس می‌باشند، به‌طوری که فضای پس‌سر انها (پشت تاج) فاقد پر می‌باشد و نباید با بیماری اشتباه گرفته شود.
کمبود ویتامین در این طوطی‌ها میتواند علائمی از قبیل رشد غیرطبیعی منقار و یا کدری رنگ پرها را به دنبال داشته باشد.
این طوطی‌ها یک‌ بار در سال پرهای خود را از دست می‌دهند و اصطلاحا تو لک می‌روند، این یک بیماری نیست ولی ممکن است به بیماری منجر شود. پرنده هنگام پرریزی به مراقبت زیاد، تامین ویتامین‌ها و تغذیه با مکمل‌ها دارد در غیر این صورت نمی‌تواند کاستی‌های بدن خود را جبران کند. درصورت مشاهده هر گونه ضعف و بی‌حالی، مدفوع شل و آبکی، پرکنی، آبسه‌های کف پا، التهاب ناحیه چشم و یا کاهش اشتها به دامپزشک مراجعه کنید.

منابع

pethc.ir
masterpet.ir
lafeber.com
britannica.com
allaboutbirds.com

گردآورنده: فرزین کاظمی لیف شاگرد

مطالب مرتبط:

مرغ مینا (Myna)

۲۲
شهر