هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
نژاد شناسی، پرنده
گرینچیک (Green Cheek)
۲۶
شهر
شهر
یکی از اعضا خانواده‌‌ی کانیواها است. اسم این طوطی زیبا کانیوا گرینچیک یا چونه‌سبز است. خانواده کانیواها به پرسروصدا بودن معروف هستند اما این نژاد صدای بسیار آرامی دارد و به کم سروصدا بودن شهرت دارند مثل عروس هلندی.
این طوطی بومی جنگل‌های کشورهای آمریکای جنوبی مثل برزیل، پاراگوئه، بولیوی و آرژانتین می‌باشد.
در گروه‌های 10 تا 20 تایی دیده می‌شود و در مواردی که غذای کافی وجود داشته باشد در گروه‌های بزرگ‌تری نیز مشاهده می‌شوند و بر روی درختان زندگی می‌کند و به عنوان یک حیوان‌خانگی محبوب شناخته شده است.
قدرت یادگیری خوبی دارد اما توانایی یادگیری کلمات این گونه پایین می‌باشد. این نژاد از خانواده کانیواها، خوشبختانه در ایران اما به تعداد اندک تکثیر شده است. این پرنده علاقه زیادی به بودن در کنار شما دارد. هرچه زمان بیشتری از روز را در کنار آنها بگذرانید و با آنها بازی کنید آنها شاداب‌تر خواهند بود.
خصوصیات شخصیتی
میزان یادگیری
صمیمیت با انسان
رابطه با سایر پرنده ها
قدرت تکلم و تقلید صدا
هوشمندی
مقاومت در برابر بیماری ها
سهولت نگهداری
هزینه نگهداری
تنوع طرح و رنگ
طول عمر
تا 30 سال
وزن
60-90 گرم
اندازه
حدود 25 سانتی‌متر
خاستگاه
آمریکا جنوبی
ویژگی‌ها
ظاهری: طول بدن کانیوا گونه سبز حدود 25 تا 26 سانتی‌متر می‌باشد و وزن آنها بین 60 تا 90 گرم است. طول عمر این‌ها 30 سال و حتی بیشتر هم تخمین زده شده است اما با وجود نداشتن صاحبان خوب تا کمتراز 10 سال هم می‌رسد. کانیوا عمدتا به رنگ سبز و پرهای سر آنها به رنگ‌های قهوه‌ای یا سیاه و خاکستری تیره دیده می‌شود، گونه‌ی کانیواها به رنگ سبز همچنین حلقه‌ی چشم سفید رنگ، پاهای آنها به رنگ خاکستری تیره و یک دم بلند به رنگ قرمز تیره نیز دارند.
تکلم: کانیواها جز طوطیان باهوشی مثل کاکادو و ماکائو یا کاسکو به‌شمار می‌رود اما قدرت تکلم پایین‌تری دارند. اگرچه این طوطی‌ها قابلیت تکلم بالایی ندارند اما صاحبان آنها می‌توانند تریک‌های گوناگونی مانند تقلید زنگ تلفن و یا آزیر دزدگیر را به آنها آموزش دهند. این نژاد توانایی تکلم محدودتری نسبت به سایر طوطی‌ها دارد اما با وقت گذراندن با آنها و مشورت از دامپزشک می‌توانید برخی مهارت‌های ساده را به آنها بیاموزید.
تولیدمثل: طوطی ماده هنگام تخم‌ریزی و مراقبت از جوجه‌ها به توجه زیاد احتیاج دارد، کاهش ذخایر تغذیه‌ای در بدن طوطی ماده می‌تواند منجر به بیماری شود. در این دوره برای پرنده خود غذاهای متنوع و پرپروتئین به همراه مکمل‌های غذایی مهیا کنید. برای این منظور از مشورت دامپزشک کمک بگیرید.
معمولا ۴-۶ تخم می‌گذارد که پس از ۲۴ روز تخم‌ها تبدیل به جوجه می‌شوند و جوجه‌ها در یک تا سه سالگی بالغ می‌شوند.
تعیین جنسیت: تعیین جنسیت در گرینچیک‌ها نسبت به سایر طوطی‌ها مشکل‌تر است. اگرچه این طور به‌نظر می‌رسد که نرها بیشتر آواز می‌خوانند و صحبت می‌کنند و یا جثه کمی بزرگ‌تر از ماده‌ها دارند اما این‌ها راه‌های مناسبی نمی‌باشند.
بهترین روش برای تشخیص نر یا ماده بودن گرینچیک‌ها استفاده از کیت‌های آنالیز DNA در کلینیک‌های دامپزشکی می‌باشد. برای این منظور یک قطره خون و یا یک پر برای مشخص کردن جنسیت پرنده کافی است.
مراقبت و نگهداری
کانیواها بسیار فعال هستند و قفس آنها باید فضای کافی برای پرواز و وارونه شدن داشته باشد و این پرنده‌ها صاحب‌های خود را با تریک‌های گوناگون سرگرم می‌کنند. این پرنده نیاز به صاحبی دارد که وقت کافی برای آزاد کردن آنها از قفس و بازی با آنها داشته باشد. برای بچه‌ها حیوان‌خانگی خوبی هستند البته باید احتیاط‌های لازم را داشته باشیم و این طوطی توانایی فرار زیادی هم دارد.
همچنین توجه داشته باشید که وسایل بازی و کاسه‌ی غذا و آب که آسیب دیده‌اند را تعویض کنید.
به منظور گرفتن ناخن‌ها و کوتاه کردن پرهای پروازی (برای جلوگیری از فرار و آسیب به بال‌ها) حتما به دامپزشک مراجعه کنید.
برای حمام طوطی خود از آب کلردار استفاده نکنید و پس از اتمام حمام، آب را از قفس بردارید یا اگر در کاسه‌ی آب خود حمام می‌کند، پس از اتمام، حتما آب را تعویض کنید. برای تمیز کردن قفس از مواد ضدعفونی نامناسب استفاده نکنید زیرا برای حیوان‌خانگی شما مضر هستند. توصیه می‌شود از به‌منظور ضدعفونی کردن قفس از آب گرم و صابون و با محلول آب و سرکه استفاده کنید و پس از اتمام کار به‌خوبی آبکشی نمایید.
با توجه به اینکه این طوطی‌ها در قفس، توانایی پرواز طولانی مدت را در روز ندارند، صاحبان این طوطی‌ها باید روزی دو تا چهار ساعت آنها را آزاد بگذارند.
بالا رفتن از طناب، پرواز و گرفتن اشیا و جویدن لوازم پلاستیکی از فعالیت‌های مورد علاقه آنها می‌باشد.
این پرنده‌های بازیگوش بسیار علاقه به جوییدن اسباب‌بازی‌ها دارند و می‌توانید از پت‌شاپ‌ها ابزار‌های مناسب برای جوییدن را، برای آنها تهیه کنید. همچنین از سنگ معدنی و یا کف دریا هم در قفس گرینچیک خود استفاده کنید چرا که باعث می‌شود نیاز طوطی به کلسیم و مواد معدنی تامین شود.
این طوطی‌ها با نژاد هم‌سایز خود به‌راحتی زندگی می‌کنند اما با نژادهای بزرگ‌تر و کوچک‌تر از خود سازگاری ندارند.
این گونه کانیواها اگرچه نسبت به سایر کانیواها کم‌سروصدا هستند اما صدای آنها بلند می‌باشد و ممکن است برای زندگی آپارتمانی مناسب نباشد. حتما قبل از خرید این طوطی به محل نگهداری طوطی خود در خانه دقت داشته باشید و همچنین توانایی‌های خود را برای بودن در کنار حیوان‌خانگی خود بسنجید. اینکه آیا زمان کافی برای بازی با حیوان خود دارید؟ آیا می‌توانید 2 تا 4 ساعت در روز او را از قفس بیرون آورید؟ چرا که آنها نیاز به توجه و مراقبت فراوان دارند.
گرینچیک‌ها نیاز به حدود 12 ساعت استراحت در طول شبانه‌روز دارند. برای این منظور قفس آنها را در ساعات معینی از روز و شب در محیط بی‌سروصدا و آرام قرار دهید که نورکمی داشته باشد. آنها همانند هر طوطی دیگر ممکن است هنگامی که در تاریکی قرار می‌گیرند بترسند، سعی کنید هنگام شب، نور ملایمی در اطراف قفس روشن باشد تا پرنده مضطرب نشود.
آنها نسبت به رایحه عطرها و یا مواد شیمیایی بسیار حساس می‌باشند. دود سیگار و یا اسپند نیز برای آنها ضرر دارد.
آنها در طول زندگی خود با یکی از اعضای خانواده انس بیشتر می‌گیرند و رفتار مناسب‌تری دارند.
یکی از عادات بد آنها این است که هنگام ناراحتی، بیماری و یا بروز مشکل و یا احساس نارضایتی جیغ‌های بلندی می‌کشند که می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد. نگهداری آنها در آپارتمان به‌همین دلیل می‌تواند کمی مشکل به‌نظر برسد.
این طوطی‌ها علاقه زیادی به نوازش دارند. اگر از یک جفت گرینچیک نگهداری می‌کنید آنها خودشان یکدیگر را نوازش می‌کنند، در غیر این صورت می‌توانید خودتان به‌آرامی آنها را نوازش کنید. گاهی اوقات لمس پرهای جوان ممکن است برای آنها دردناک باشد و واکنش نشان دهند.
اولین پرریزی آنها در سن 8-9 ماهگی رخ می‌دهد و بعد از آن، هر سال تکرار می‌شود.
آنها هنگام پرریزی سالیانه بسیار حساس و گوشه‌گیر می‌شوند، در این زمان سعی کنید تغذیه پرنده به گونه‌ای باشد که مواد مورد نیاز بدن را به‌طور کامل تامین کند و پرنده کمبود تغذیه‌ای نداشته باشد.
برای آنها موزیک پخش کنید و گاهی با آنها برقصید، حضور و توجه شما به آنها در روند رشد و روحیه آنها بسیار موثر می‌باشد.
به منظور سرگرم شدن آنها، در قفس یک آینه کوچک قرار دهید. آنها علاقه زیادی به بازی مقابل آینه دارند. از طرفی دیدن خود در آینه می‌تواند در بهبود رفتارهای جفت‌گیری آنها موثر باشد.
از لوازم بازی چوبی رنگ نشده در قفس آنها استفاده کنید. تاب‌ها، نردبان‌ها و آویزهای چوبی به سرگرم شدن آنها کمک می‌کنند.
آنها علاقه زیادی به آب بازی دارند، برای این منظور ظرف حاوی آب هم‌دمای محیط در قفس قرار دهید و پس از استفاده پرنده، آب را خارج کنید.
آنها علاقه زیادی به جویدن دارند، کف قفس را با کاغذی که روی آن چاپ نشده باشد بپوشانید، زیرا سرب موجود در مواد چاپ برای آنها سمی است.
دمای مورد علاقه آنها بین 21-27 درجه سانتی‌گراد می‌باشد.
سعی شود قفس آنها در مکانی تعبیه شود که بر محیط خانه مسلط باشند و به‌راحتی شما را ببینند. قفس به دور از نور مستقیم خورشید و در محیطی عاری از گرد و غبار باشد.
تغذیه: برای جلب توجه آنها و اینکه از غذای خود لذت بیشتری ببرند سعی کنید هر وعده غذایی که به آنها می‌دهید از نظر مواد تشکیل‌دهنده متنوع باشد، تکه‌های میوه و یا سبزی‌ها را خود به آنها بدهید تا با شما بیشتر احساس راحتی کنند. تکه‌های میوه باید به اندازه‌ای خرد شوند که به‌راحتی در منقار آنها جا بگیرند و پرنده با زحمت مواجه نشود.
رژیم غذایی کانیوا گونه سبز شامل انواع مغزها، میوه‌ها، سبزیجات و حبوبات می‌باشد و همچنین از پلیت‌هایی که 60 تا 70 درصد از میوه‌ها و سبزیجات تازه به همراه مغزهای سخت نیز می‌باشد، می‌شود استفاده کرد. این طوطی‌ها به موز، پاپایا، انبه و انجیر و کشمش بسیار علاقه دارند همچین اگر سیب را برای آنها به‌صورت تکه و مکعبی شکل آماده کنید بسیار دوست دارند.
از دانه‌هایی مثل آفتاب‌گردان، گلرنگ و کنف هم تغذیه می‌کنند. البته از تخم آفتاب‌گردان آرژانتینی استفاده شود زیرا به دلیل پایین بودن چربی برای پرنده مناسب‌تر است. همچنین از برش‌های تازه اسفناج و بروکلی هم می‌توانید برای این پرنده استفاده کنید.
از دادن آووکادو، دانه‌ی میوه‌ها و شکلات، کافئین، شکر، غذاهای چرب اکیدا خودداری کنید. دانه میوه‌ها نیز برای آنها سمی است، سعی شود تکه‌های میوه پوست کنده و فاقد دانه در اختیار آنها قرار گیرد.
به‌عنوان منبع پروتئین، غذاهای غیرگیاهی مانند بوقلمون، مرغ، گوشت خوک یا تخم‌مرغ پخته خرد‌شده (بدون ادویه) را نیز می‌توان برای آنها مهیا کرد اما باید به این نکته توجه کنید که غذا پس از یک ساعت از قفس خارج شود در غیر این صورت فاسد شده و باعث مریضی حیوان شما می‌شود.
تعویض روزانه آب را فراموش نکنید. همچنین سبزیجات و میوه‌هایی که طی چند ساعت خورده نشده‌اند باید از قفس بیرون آورید و تعویض کنید. این پرنده‌های دوست‌داشتنی بسیارعلاقه به تقسیم کردن غذای خود با صاحب خود نیز دارند.
یک گرینچیک بالغ به دو وعده غذایی در طول روز نیاز دارد. یک وعده صبح و وعده بعدی هنگام عصر. در بین دو وعده اصلی می‌توانید از میان‌وعده مناسب مثل میوه‌ها و یا سبزیجات به آنها بدهید.
انواع لوبیاهای پخته، برنج و یا سایر غلات به‌صورت پخته‌شده و به مقدار کم می‌تواند به‌عنوان میان‌وعده به آنها داده شود.
از آجیل‌ها نیز می‌توانید استفاده کنید. آجیل‌ها باید بی‌نمک و فاقد پوست باشند.
بهتر است عمده غذای مصرفی آنها را در طول روز پلیت‌های آماده تشکیل دهند. این پلیت‌ها تمامی مواد غذایی مورد نیاز آنها را فراهم می‌کنند. به‌منظور انتخاب پلیت مناسب با دامپزشک مشورت کنید.
بیماری‌ها: یکی از نکات منفی گرینچیک‌ها این است که بیماری خود را از شما پنهان می‌کنند تا بلکه توجه شما به آنها کم نشود. گرینچیک‌ها نسبت به بیماری نسبتا حساس هستند، سعی کنید حداقل هر دو ماه یک‌بار آنها را برای چکاپ نزد دامپزشک پرندگان ببرید.
آنها پرندگانی مقاوم می‌باشند و به‌ندرت بیمار می‌شوند با این حال، به محض مشاهده هرگونه نشانه بیماری از قبیل کاهش اشتها، پرنوشی، استفراغ و یا اسهال، حرکات غیرارادی سر و یا مشکلات حرکتی و یا افتادگی بال به دامپزشک مراجعه کنید.
این طوطی‌ها ناقل بیماری ویروسی Pacheco نیز می‌باشند که یک بیماری زئونوز می‌باشد و در صورت دیدن علائم آن حتما باید به دامپزشک مراجعه کنید چرا که نه تنها برای صاحب دام بلکه برای سایر حیوانات‌خانگی نیز خطرناک می‌باشد. همچنین این حیوان می‌تواند به بیماری‌های پاپیلوما، (BFDV) ،(PBFD)، تب طوطی، آسپرژیلوز، بیماری‌های قارچی، نیز مبتلا شود. همچنین در صورت داشتن ترشح از بینی و چشم طوطی خود حتما به دامپزشک مراجعه کنید.
همچنین درصورت بی‌توجهی به آنها شروع به پرکنی هم می‌کنند. پرکنی نیز در آنها نسبتا شایع است، می‌تواند دلایل مختلفی از قبیل استرس و یا بیماری‌های قارچی یا پوستی داشته باشد. پرکنی می‌تواند در تمامی گرینچیک‌ها دیده شود که عمدتا نشان‌دهنده بیماری نیست ولی می‌تواند به بیماری منجر شود. عمدتا استرس و بی‌حوصلگی سبب می‌شود تا پرهای خود را بکنند.
سایر بیماری‌های رایج در گیرینچیک‌ها اتساع پیش معده (PDD)، مشکلات عصبی، بیماری‌های مرتبط با پر و منقار (PBFD)، بیماری‌های ویروسی و باکتریایی و قارچی می‌باشد. به‌محض مشاهده علائم بیماری به دامپزشک مراجعه کنید.
منابع
pethc.ir
petco.com
lafeber.com
wikihow.com
animalspot.net
britannica.com
thesprucepets.com
گردآورنده: فرزین کاظمی لیف شاگرد
