ايگوآنا (Iguana)

ایگوآنا از خانواده iguanidae است، ایگواناها بومی آمریکای مرکزی و جنوبی یکی از محبوب‌ترین خزندگان به‌عنوان حیوانات‌خانگی هستند. با این حال، نیاز به مراقبت دقیقی دارند. ایگواناها نیازمند امکانات تغذیه‌ای و محل زندگی مناسبی هستند، انها می‌توانند بسیار بزرگ شوند، طول عمر آنها بین 10 تا 12 سال است و می‌توانند بسیار قوی باشند. همچنین مراقبت کردن از آنها دشوار است و اگر مرتبا مورد رسیدگی قرار نگیرند ممکن است پرخاشگر شوند. البته این بدان معنا نیست که ایگواناها نمی‌توانند حیوانات‌خانگی خوبی باشند، اما آنها به یک صاحبی احتیاج دارند که نیازهای آنها را از همان ابتدا بداند و تامین کند. همه‌ی ایگواناها برای نگه‌داری مناسب نیستند. گونه‌های مختلفی وجود دارد که بیشتر آنها شرایط زندگی متفاوت دارند. بهتر است یک ایگوآنای نابالغ و جوان را خریداری کنید زیرا بهتر با شما انس می‌گیرند.

انواع ايگوآنا

ایگوانای‌سبز: ایگوانای‌سبز رایج‌ترین گونه ایگوانای خانگی است. این حیوانات رشد كرده و طول آنها به 150 تا 200 سانتی‌متر می‌رسد. آنها به قفسی بزرگ و محیطی مرطوب با درجه حرارت بالا نیاز دارند. ایگوناهای سبز گیاه‌خوار هستند و فقط از گل‌ها، برگ‌ها، سبزیجات و میوه‌ها تغذیه می‌کنند.
ایگوانای شما به قفس عمودی نیاز دارند و در ابتدا باید خوب آموزش دیده و تربیت شود؛ این حیوان اگر اهلی شود، به حیوان‌خانگی خوبی تبدیل می شود.

ایگوانای بیابانی یا صحرایی: ایگوانای صحرایی نوع کوچک‌تری از ایگوانا است که بیشتر به رنگ خاکستری / سفید (با لکه‌ها و خال‌هایی روی بدنش) دیده می‌شود و در بیابان‌های شنی و ماسه‌ای زندگی می‌کند. این حیوانات نیز مانند ایگواناهای سبز گیاه‌خوار بوده و به محیطی با درجه حرارت بالا نیاز دارند. اما آنها از ایگوناهای سبز کوچک‌تر بوده و طولشان حدود 40 تا 43 سانتی‌متر است. پیدا کردن آنها برای خريد خیلی آسان نیست.

ایگوانای کرگدنی یا شاخدار (هیسپانیولا): ایگوانای کرگدنی یا شاخدار ظاهر زیبایی دارد و مانند بسیاری از گونه‌های ایگوانا در معرض انقراض است. آنها عمر طولانی داشته و غذای آنها بیشتر از گیاهان و سبزیجات تشکیل می‌شود و به محیطی بسیار گرم و روشن نیاز دارند.
ایگواناهای کرگدنی قطعا برای افراد مبتدی و تازه‌کار مناسب نیستند؛ چرا که مراقبت از آنها آسان نیست و همچنین به فضای زیادی احتیاج دارند. این حیوانات بسیار باشکوه و جذاب بوده و یادآور دایناسورها هستند.

ایگوانای دم تیغی: گونه‌های مختلفی از ایگواناهای دم‌تیغی وجود دارد که به‌طرز حیرت‌انگیزی زیبا هستند و می‌توانند به‌عنوان حیوانات‌خانگی نگهداری شوند. آنها در اصل به مکزیک و آمریکای مرکزی تعلق دارند و بومی این مناطق هستند.
ایگوانای دم‌تیغی مکزیکی به‌عنوان حیوان‌خانگی بسیار محبوب هستند. این ایگواناها در اندازه‌های مختلف وجود دارند؛ غذای اصلی آنها گیاهان و سبزیجات بوده و به محیطی با درجه حرارت بالا برای زندگی نیاز دارند.

ایگوانای چوک والا (ساورومالوس): چوک والا نیز به خانواده ایگوانا تعلق دارد. این ایگواناها متعلق به مکزیک و جنوب‌غربی ایالات متحده هستند. آنها در سنگلاخ‌ها و صخره‌های مناطق گرمسیری و جزیره‌ها زندگی می‌کنند. این حیوانات رشد کرده تا طول آنها به 40 سانتی‌متر برسد. همچنین عریض و ضخیم هستند و بنابراین به قفسی بزرگ با گرمای مناسب احتیاج دارند. تربیت و پرورش حیوانات وحشی می‌تواند سخت باشد.
ایگواناهای چوک والا گیاه‌خوار هستند و به خوردن انواع سبزیجات، میوه‌ها و برگ‌های گیاهان نیاز دارند. چوک والای معمولی (Sauromalus ater) از رایج‌ترین گونه‌های ایگوانای چوک والا می‌باشد.

ويژگي‌ها

ظاهري: ایگوناها در هر پا پنج انگشت دارند و یک پرده ی گوشتی از پوست زیر چانه ی خود دارند که به آن غبغب می‌گویند. غبغب به تنظیم دمای بدن کمک می‌کند و نیز در نمایش‌های قدرت و یافتن جفت کاربرد دارد. تمام ایگواناها خارهایی بر پشت خود دارند که مانند دایناسورها در امتداد بدن کشیده شده است.
دم شلاق‌مانند آنها به‌عنوان مکانیزم دفاعی عمل می‌کند. برخلاف آنچه که اکثر مردم گمان می‌کنند، همه‌ی ایگواناها سبز نیستند. بیشتر بچه ایگواناها سبز روشن هستند، اما با بالا رفتن سن، رنگ بدن آنها (در محیط‌ها و زیستگاه‌های مختلف در سرتاسر دنیا) از سبز‌کم رنگ تا قهوه‌ای و حتی نارنجی با دم راه‌راه نیز تغییر می‌یابد.

اخلاقي: ایگواناهایی که به‌عنوان حیوانات‌خانگی نگه‌داری می‌شوند هرگز جزو حیوانات اهلی نخواهند بود و بسیاری از آنها سعی خواهند کرد از محفظه ی خود و حتی خانه شما فرار کنند. ایگواناهای اسیر برای اهلی شدن باید مرتباً در ارتباط با شما باشند تا یاد بگیرند به شما اعتماد کنند و در محیط‌‌‌‌شان راحت باشند. ایگواناهای کودک می‌توانند به‌سرعت حرکت کنند، اما ایگواناهای بالغ اغلب وقتی احساس خطر نمی‌کنند، بسیار تنبل هستند. هنگامی که از قفس خارج هستند دوست دارند از صاحب خود بالا بروند؛ آنها پنجه‌های تیز دارند، بنابراین اگر حیوان خانگی شما از این فعالیت خوششان می‌آید، لباس محافظ بپوشید. علاوه بر این، ایگوانا می تواند با دم خود صدمه جدی ایجاد کند. دم یک ایگوانای بالغ به‌اندازه کافی قوی است که می تواند استخوان انسان را بشکند. در حالی که این نسبتاً نادر است، ایگواناها هنوز موجودات قدرتمندی هستند. بنابراین در هنگام دست زدن به آنها دقت کافی داشته باشید، به‌ویژه اگر کودکان یا سایر حیوانات‌خانگی حضور دارند.

توليدمثل: در ابتدا ایگوآنا برای جفت‌گیری باید به سن بلوغ رسیده باشد که یکی از روش‌های تشخیص آن این است که طول پوزه تا ناحیه مخرج تقریبا 20 سانتی‌متر باشد و باید بدانید که ایگوآنا در سن 18 ماهگی بالغ می‌شود.
اولین فصل جفت‌گیری این خزنده از اوایل شهریور شروع می‌شود و هر ساله در این زمان تکرار می‌شود.
در صورتی که بعد از سه سال از نگه‌داری حیوان علائم و رفتارهای تولیدمثل مشاهده نشد، موارد مختلفی می‌تواند باعث آن شده باشد مثل فقیر بودن جیره غذایی که می‌تواند سبب تأخیر در بلوغ و رفتارهای تولیدمثلی حیوان شود و همچنین طراحی قفس‌های مخصوص و تعدادی ایگواناهای نگه‌داری شده در یک مکان هم در بروز رفتارهای تولیدمثلی حیوان مؤثر است. در سال‌هایی که وضعیت آب‌و‌هوایی غیرطبیعی است و یک فصل مرطوب و به‌دنبال آن یک فصل خشک در سال پدیدار می‌شود، برخی از ایگوآناها در سال دوبار وارد فاز تولیدمثل می‌شوند ولی در حالت عادی آنها یک بار در سال و در زمان‌های مشخصی جفت‌گیری می‌کنند.
در طبیعت و حیات‌وحش، ایگوآناها در پایان تابستان جفت‌گیری می‌کنند (فصل مرطوب). حیوان ماده تخم‌گذاری کرده و در طی فصل زمستان به‌علت کاهش مواد غذایی تخم‌ها را انکوبه می‌کند. در طی زمان هچ شدن، تخم‌ها در فصل بهار رسیده و بارندگی شروع شده و نوزادان تازه از تخم بیرون آمده از گیاهان تازه تغذیه می‌کنند.
ایگوآنای نر در حیات‌وحش قابلیت جفت‌گیری با ۱۵ الی ۱۸ حیوان ماده را دارد و در یک روز با تعداد زیادی ایگوانا جفت‌گیری می‌کند و با یک روز استراحت، دوباره در روز بعد قابلیت جفت‌گیری مجدد دارد.
اکثر ایگوآناها بعد از بلوغ جنسی و در یک زمان مشخص در سال وارد فاز تولیدمثلی می‌شوند. زمان دقیق آن به محل اصلی ایگوانا بستگی دارد. از تغییرات رفتاری ایگوآنای نر در زمان وارد شدن به فصل جفت‌گیری می‌توان به عصبی و تهاجمی شدن اشاره کرد. تغییرات فیزیکی ایگوانای نر در زمان تولیدمثل شامل افزایش رنگ نارنجی در حیوان، افزایش حجم و تولید ماده مومی شکل از منفذ رانی و حتی دیده شدن مایع منی در محل نگه‌داری می‌باشد. قطعات اسپرم یا همان منی خشک‌شده که به رنگ شیری و یا نارنجی دیده می‌شود. 

تعيين جنسيت: شناسایی جنسیت ایگوانا تا زمانی که حیوان به بلوغ جنسی نرسیده باشد، امکان‌پذیر نیست. ایگوانا خصوصیات ثانویه جنسی را تا زمان بلوغ بروز نمی‌دهد. بلوغ جنسی در ایگوانا بیشتر از سن، به سایز و اندازه حیوان بستگی دارد.
با توجه به نوع مراقبتی که از حیوان به عمل می‌آورید، سن بلوغ ایگوانا متفاوت است. بیشتر ایگواناها بین سن ۱/۵ تا ۲ سالگی بالغ می‌شوند. البته ایگواناهایی که وضعیت تغذیه‌ای و محیط مناسبی ندارند، دیرتر از این زمان بالغ می‌شوند.

• خصوصیات جنس نر: یکی از علائم ثانویه جنسی در هنگام بلوغ در ایگوانا نر بزرگ شدن ماهیچه فک در دو طرف فک‌ها و زیر گوش است.
  جنس نر دارای سری بزرگ بوده و بزرگ شدن ماهیچه فک به بزرگی آن می‌افزاید و همچنین دارای ذخیره چربی در بین دو دست، پشت چشم‌ها و بالای گوش می‌باشد که این ذخیره چربی نیز به بزرگ شدن سر کمک می‌کند.
  ایگوانای نر دارای خارهای بلندی در قسمت پشتی بدن به‌خصوص اطراف گردن است.
  یکی دیگر از نشانه‌های تشخیص جنس نر، وجود منفذهای بزرگ در سطح داخلی ران می‌باشد که نام دیگر این منفذها سوراخ رانی است که به‌وسیله مواد مومی پوشیده شده و به‌راحتی دیده می‌شود.
  این جنس دارای وزن سنگین‌تری است و قاعده دم که محل قرارگیری آلت تناسلی حیوان است، بزرگ‌تر و متورم‌تر از ماده می‌باشد .

• خصوصیات جنس ماده: ایگوانا ماده بدنی کشیده‌تر و لاغرتر داشته و فاقد برجستگی ناشی از آلت تناسلی در قاعده دم می‌باشد. سر ایگوانا ماده کوچک‌تر و ظریف‌تر از ایگوانا نر بوده و ذخیره چربی در اطراف چشم جنس ماده نیز دیده نمی‌شود. منافذ رانی در ایگوانا ماده کوچک‌تر بوده و برخلاف جنس نر قادر به تولید ماده مومی نمی‌باشد. با توجه به گونه ایگوانا برخی خصوصیات نظیر سایز، اندازه غبغب و زوائد خاری پشت ممکن است از قواعد ذکر شده پیروی نکند به‌طوریکه در برخی گونه‌ها ایگوانا نر جثه بدنی کوچک‌تری نسبت به سایر ایگواناها داشته باشد که به اشتباه آنها را ماده قلمداد کنید.

مراقبت و نگه‌داري

تغذيه: سرعت رشد در بچه ایگواناها بسیار زیاد است و اگر خوراک مناسب و متعادل در اختیارشان قرار داده نشود، با مشکلات مختلف از جمله نرمی استخوان مواجه می‌شوند که بسیار آزاررسان است. رسانیدن مواد معدنی کافی به‌خصوص کلسیم و فسفر از مهم‌ترین مواردی است که باید به آن توجه داشت.
غذای تازه کلید اصلی ایگوانا سالم است. ایگواناها در طبیعت گیاه‌خوار هستند. آنها از خوردن پروتئین حیوانی، از جمله حشرات خودداری می‌کنند. در حقیقت، رژیم‌های غذایی پر‌پروتئین می‌توانند باعث بروز مشکلات سلامتی مانند نارسایی کلیه در ایگوانا شوند.
علاوه بر پلیت‌های با کیفیت، ایگوانای خود را با سبزیجات برگ‌تیره، مقداری میوه و مکمل‌های کلسیم تغذیه کنید. ایگواناها در همه زمان‌ها به آب شیرین نیاز دارند. برای حفظ وزن مناسب برای اندازه حیوان‌خانگی، از دستورالعمل‌های دامپزشک خود در مورد مقدار تغذیه پیروی کنید.
مهم است که به یاد داشته باشید که ایگواناها کل مواد غذایی خود را بدون جویدن بلع می کنند، بنابراین هر آنچه را که پیشنهاد شده باید به قطعات کوچک ریز شوند. در طی 24 ساعت مواد غذایی که نخورده‌اند را حذف کرده و دور بیندازید.
میزان ماده غذایی در یک مخلوط مناسب برای ایگوانا به صورت زیر است:

گروه اول: دسته سبزها (۲۵درصد تا ۴۰درصد حجم غذای روزانه): کاسنی سالادی (آندیو)، یونجه، برگ گل کلم، اسفناج، جعفری  و در مرحله دوم کاهو و سبزی‌های خودرو
گروه دوم: غده‌ها و دانه‌ها و صیفی‌ها (۲۵درصد تا۴۰درصد حجم غذای روزانه): نخود سبز، هویج، لوبیا سبز، کدوسبز، قارچ، شلغم و در تابستان‌ها کمی کدوحلوایی، آووکادو و بامیه
گروه سوم: میوه‌ها (۱۰درصد حجم غذای روزانه): گلابی، هلو، توت فرنگی، پرتقال، انگورفرنگی، کیوی، انبه، موز، طالبی و گرمک بهترین‌ها هستند البته کمی زغال اخته، تمشک و سیب هم قابل استفاده است. هسته تمام میوه‌ها حتما بایستی از آنها جدا شده و دور انداخته شوند.
گروه چهارم: خوراک‌های آماده (۵درصد تا ۱۰درصد حجم غذای روزانه): از نمونه‌های فاقد نگهدارنده و فاقد منابع حیوانی مخصوص ایگوانا، ماکارونی پخته شده و نان گندم کامل.

توجه باید داشت که موارد زیر به هیچ وجه در جیره غذایی ایگوانا نباید وارد شود:

• حشرات
• کرم‌ها
• نوزاد موش
• ریواس

محل نگه‌داري: ایگواناها با احتساب دمشان می‌توانند تا ۲ متر رشد کنند و عموماً ۹ کیلوگرم وزن دارند. این اندازه اغلب افرادی را که ایگوانا را از بچگی به همراه دارند غافلگیر می‌کند. بنابراین، یک آکواریوم یا یک محوطه خزندگان کوچک یک خانه موقتی برای یک ایگوانای جوان است. یک محفظه مناسب برای یک ایگوانا  دارای ابعداد ۲.۴*۱.۸*۳.۵ است. بسیاری از افراد حتی کل یک اتاق یا یک کمد بزرگ را به محل زندگی ایگوانای خود تبدیل می‌کنند.
برای تمیز نگه داشتن محفظه ایگوانا، هر روز مواد غذایی خورده‌نشده، مدفوع، پوست ریخته‌شده و سایر زباله‌های قابل مشاهده را از بین ببرید. همچنین، روزانه ظرف غذا و آب را تمیز کنید. هفته ای یک‌بار، ایگوانای خود را به داخل قفس موقت منتقل کنید تا محفظه اصلی آن تمیز شود. بستر دور ریخته و تمام سطوح و تزئینات مانند سنگ‌ها را با یک پاک‌کننده مخصوص حیوانات‌خانگی تمیز کنید. صبر کنید تا همه چیز کاملاً خشک شود قبل از اینکه دوباره محفظه را سر هم کنید.
ایگوانا یک حیوان گرمسیری است. و در دمای حدود۳۵ درجه سانتی‌گراد آفتاب می‌گیرد و دمای زیستگاه آن نباید از ۲۴ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر بیاید. در حقیقت، ایگوانا برای هضم درست مواد غذایی خود نیاز به دمايي در حدود ۳۰ درجه سانتی‌گراد دارد.
محیط ایگوانا باید به صورتی باشد که حیوان در معرض نور مناسب برای 10 تا 12 ساعت در روز باشد. همچنین ایگواناها به حداقل 70٪ رطوبت در محیط خود نیاز دارند. می‌توانید با اضافه کردن استخر آب به محوطه و یا استفاده از ایجاد کننده‌های مه، رطوبت زیستگاه ایگوانا را افزایش دهید تا رطوبت و سلامت پوست تضمین شود.

بيماري‌ها:

• مانند اکثر خزندگان حیوان خانگی، ایگواناها سالمونلا را نیز حمل می‌کنند. این بدان معنی است که سالمونلا در دستگاه گوارش ایگوانا بدون ایجاد بیماری برای حیوان موجود است. اما انسان می تواند آن را از دست زدن به ایگوانا یا موارد موجود در محیط خود به‌دست آورد. هنگام دست زدن به ایگواناها ، اقدامات بهداشت عمومی را رعایت کنید. قبل و بعد از گذراندن وقت با حیوان خانگی دستان خود را به‌خوبی بشویید و از تماس با صورت خودداری کنید. این امر در بیشتر موارد از شیوع بیماری جلوگیری می‌کند. با این حال، اگر فرزندان خردسال، سالمند، زنان باردار یا افراد مبتلا به مصونیت ایمنی در خانه شما وجود دارند، احتیاط‌های لازم را انجام دهید و ایگوانا ممکن است حیوان‌خانگی مناسبی برای خانواده شما نباشد.
• یک مسئله بهداشتی شایع برای ایگواناها بیماری کلیوی است که اغلب به‌دلیل کم‌آبی بدن است. اگر ایگوانا شما بی‌حال است، در بدن تورم دارد و اغلب در حال نوشیدن یا ادرار کردن است، سریعاً آن را به متخصص دامپزشک ببرید. علاوه بر این، ایگواناها به دلیل کمبود کلسیم و ویتامین D با بیماری متابولیک استخوان روبه‌رو هستند، به همین دلیل یک مکمل کلسیم و روشنایی UVB از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، بسیاری از ایگواناها به دلیل زیستگاه‌هایی که بیش از حد سرد هستند دچار بیماری‌های تنفسی می شوند.
• همان‌طور که می‌دانید خزندگان موجوداتی خون‌سرد هستند، به همین دلیل ایگوانا ممکن است بیش از حد به منبع گرمایی موجود در محیط زندگی‌اش که اغلب تراریوم است، نزدیک شود. منبع گرمایی مورد استفاده برای تراریوم اغلب لامپ UV است و زمانی که حیوان در تماس نزدیک با لامپ باشد، ممکن است سطح پوستش دچار سوختگی شود. سوختگی پوست یکی از بیماری های ایگوانا می‌باشد. این سوختگی‌ها ممکن است در حد یک لکه یا تاول باشند ولی اگر رسیدگی نشود، ممکن است عفونت کنند و مشکل‌ساز شوند. توصیه می‌شود در ابتدای سوختگی، محل مورد نظر را با بتادین یا Nolvasan استریل کنید و پس از آن یک لایه نازک پماد آنتی‌بیوتیک روی پوست بزنید. در مورد سوختگی‌های شدید که می‌توانند به‌سرعت عفونی شوند، باید از داروهایی مانند پماد سوختگی یا پماد Debridement استفاده کنید. این داروها برای کاهش درد و ترمیم بافت از دست‌رفته مفید هستند. در هر صورت بهترین کار این است که قبل از انجام هر کاری به دامپزشک متخصص مراجعه کنید.
• عفونت چشم یکی ديگر از بیماری‌های ایگوانا می‌باشد که در صورت عدم مراقبت، حیوان به آن دچار می‌شود. چشم یکی از اعضای حساس و در معرض خطر است. اگر چشم ایگوانا دچار خراش شود، ممکن است عفونت کند و عفونت در نهایت اگر درمان نشود، می‌تواند باعث نابینایی حیوان شود. شما باید دقت کافی به چشم حیوان داشته باشید و بدانید که چشم همیشه باید براق و کاملا بدون ترشح باشد. به‌محض مشاهده هرگونه مشکلی باید به دامپزشک مراجعه کنید.

• ایگوانا به‌صورت طبیعی بر روی پوستش لکه‌های تیره رنگی دارد اما گاهی لکه‌هایی به رنگ قهوه‌ای یا سبز تیره روی فلس‌ها مشاهده می‌شوند که نشانه عفونت قارچی بوده و بسیار خطرناک هستند. این لکه‌ها توانایی تکثیر دارند و به‌راحتی ایگواناهای دیگر را نیز مبتلا می‌کنند و ممکن است گاهی تمام پوست بدن ایگوانا را درگیر کنند. از علل این بیماری می توان به آلودگی، نمناکی، کپک‌زدگی محل زندگی و آلودگی آب مورد استفاده برای استحمام ایگوانا اشاره کرد. دامپزشک بعد از تشخیص، پماد ضدقارچ تجویز می‌کند. در‌صورت مشاهده هر‌گونه لکه غیر‌طبیعی بر روی پوست باید سریعا به دامپزشک مراجعه کنید زیرا در غیر این صورت عفونی شده و جلوی رسیدن خون به پوست را می‌گیرند که باعث بروز قانقاریا و نهایتا مرگ ایگوانا می شود. قانقاریا دو نوع است: قانقاریای خشک و قانقاریای مرطوب. در نوع خشک، پوست و بافت‌ها سیاه شده و ورقه‌ورقه می‌شوند اما در نوع مرطوب، پوست سیاه می شود اما ورقه‌ورقه نمی شود، بلکه متلاشی شده، عفونت می‌کند و واگیردار است.

دستي كردن

اهلی و رام کردن ایگوآنایی که در کنار انسان‌ها زندگی می‌کند الزامی می‌باشد. در غیر‌این صورت شما باید ایگوآنای خود را در محیطی خارج از منزل و یا دور از دسترس افراد و کودکان قرار دهید.
توجه: رام کردن ایگوآنا احتیاج به برنامه‌ای روزانه و مرتب دارد تا حیوان به صاحب و روش آموزش عادت پیدا کند. و درصورت ایجاد وقفه در زمان آموزش ایگوآنا به رفتار و خوی وحشی خود باز می‌گردد و تمام تلاش صاحبان برای اهلی کردن حیوان بی نتیجه می‌ماند.

روش آموزش ایگوآنا: بهترین زمان برای آغاز آموزش ایگوآنا در 2 سالگی می‌باشد.

• دفع: صاحبان می‌توانند از 1 سالگی این حیوان را با حمام روزانه آشنا سازند تا ایگوآنا به شنا عادت پیدا کند و با این روش می توان عمل دفع حیوان را کنترل کرد. ایگوآناها زمانی که در آب نیمه‌گرم قرار می‌گیرند روده‌ها فعال شده و عمل دفع آسان‌تر و سریع‌تر انجام می‌شود. و با استحمام روزانه ایگوآنا به دفع در آب عادت پیدا کرده و در زمانی که به رشد کامل می‌رسد دیگر محیط‌زیست خود را به مدفوع آلوده نخواهد ساخت و عمل دفع را در حوضچه‌ای که در محیط زیست حیوان قرار دارد انجام می‌دهد.

• نام: ابتدای‌ترین آموزش شناساندن نام ایگوآنا به آن می‌باشد. و بهتر است اسامی که برای حیوان انتخاب می‌شود از یک یا دو بخش تشکیل شود. و زمانی که غذا را در اختیار حیوان قرار می‌دهید حیوان را با نام صدا زده تا ایگوآنا با شنیدن این نام از خود عکس‌العمل نشان دهد. و زمانی که ایگوآنا به این رفتار روزانۀ شما در هر وعدۀ ‌غذایی عادت پیدا کرد می‌توانید تکه ای از غذا را در دست گرفته و با صدا زدن نام حیوان آن را تشویق به گرفتن غذا از دست خود کنید. هیچ‌گاه غذا را به اجبار به حیوان ندهید (با چسباندن غذا به دهان و یا با زدن آن به صورت حیوان)، بلکه اجازه دهید ایگوآنا خود برای گرفتن غذا به سمت شما بیاید.

• نوازش: یکی از بهترین روش‌ها برای آموزش ایگوآنا عادت دادن حیوان به نوازش کردن می‌باشد و می‌توان این روش را از دورانی که ایگوآنا کوچک است آغاز کرد. شما نباید توقع داشته باشید که ایگوآناها مانند سگ، گربه و دیگر حیوانات‌خانگی به‌سادگی اجازه دهند آنها را نوازش کنید. بهتر‌است این آموزش زمانی صورت گیرد که حیوان از فعالیت کمتری برخوردار می‌باشد (صبح، هنگامی که ایگوآنا تازه از خواب بیدار شده است و یا شب هنگام که حیوان آمادۀ خوابیدن می‌باشد). زمانی که ایگوآنا هنوز به این رفتار عادت نکرده ‌است باید این آموزش در محیط زندگی ایگوآنا و یا در زمان استحمام صورت گیرد. ایگوآناها از نوازش شدن توسط انسان‌ها لذت می‌برند و این عمل را با بستن چشمها نشان می‌دهند. شما می‌توانید پشت گوش، زیر چانه و روی سر حیوان را نوازش کنید و برای ایجاد رابطه ای دوستانه، در این زمان به آرامی با حیوان صحبت کنید، زیرا صدای آرام و دوستانه شما به حیوان آرامش و امنیت را هدیه می‌دهد.

منابع

pethc.ir
petha.ir
petvoc.ir
petiran.com
worldpets.ir
thesprucepets.com

گردآورنده: صغری تقی نسب