هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
۲۱
شهر
شهر
این بیماری یک بیماری ویروسی در سگ‌ها می‌باشد و مطالعات سرولوژیکی نشان می‌دهند که این ویروس در سراسر جهان وجود دارد. در واقع ویروس پاراآنفلونزا5 (PIV5) از خانواده‌ی پارامیکسوویریده Paramyxoviridea و جنس Rubuiavirus است که ژنوم آن تنها از یک RNA تشکیل شده است و پوشش دارد و در گذشته چون این سلول برای بار نخست در سلول‌های کلیوی میمون در سال 1954 جدا شد، نام آن را simian virus 5 گذاشته بودند.
امروزه میزبان‌های دیگری نیز از این ویروس وجود دارد. از جمله: خوک، گربه، سگ و جوندگان.
اگرچه این بیماری به‌ندرت باعث مرگ حیوان می‌شود، ولی به‌علت خاصیت واگیردار بودن این بیماری ویروسی، شیوع آن سبب نگرانی پانسیون‌های نگهداری از سگ‌ها، ادارات دامپزشکی و دیگر اماکنی می‌شود که سگ‌ها به آنجا می‌روند.
همچنین دقت داشته باشید که این ویروس با ویروس آنفلونزای سگ و یبماری kennel cough متفاوت است. پاراآنفلوانزای سگ (CPIV)، با استفاده از ذرات معلق در هوا (Airborne)، از راه سرفه، عطسه و یا از طریق تماس حیوان با کاسه‌های غذا و آب حیوانات آلوده یا ملحفه‌های آلوده به ویروس منتقل می‌گردد و این نکته نیز حائز اهمیت است که یک سگ آلوده می‌تواند ویروس را 8 تا 14 روز پس از بهبودی نیز در محیط گسترش دهد.
واکسیناسیون
دارد
سرایت به انسان
ندارد
سرایت به سایر حیوانات
دارد
منشا
ویروسی
علائم
ویروس پاراآنفلونزای 5 سگی (PIV5)، باعث ایجاد عفونت در حیوان می‌شود اما اگر فرم خفیف این ویروس در بدن سگ شما حضور داشته باشد علائم زیادی ممکن است نداشته باشد.
وجود این ویروس در توله‌های تازه متولد شده ممکن است عارضه‌های مغزی نیز ایجاد کند.
پس از بروز این بیماری بعد از 3 تا 14 روز علائم سرفه، تب، ترشحاتی از بینی و چشم مشاهده می‌شود که ممکن است بر اساس شدت حضور ویروس در بدن حیوان، سطح ایمنی بدن سگ شما و همچنین استرس و بهداشت نامناسب، شدت علائم بیماری تغییر کند.
اما در موارد حاد این بیماری، خصوصا در سگ‌هایی که سوءتغذیه دارند و جوان هستند علائمی مثل موارد زیر دیده شده است:
- التهاب لوزه‌ها
- التهاب بافت ملتحمه‌ی چشم
- بی‌اشتهایی و بی‌حالی
البته لازم به ذکر است که این علائم ممکن است علائم بیماری‌های دیگری نیز باشند (مثل آدنوویروس در سگ یا هرپس‌ویروس و غیره).
تشخیص
ابتدا دامپزشک، حیوان‌خانگی شما را تحت معاینه‌ی دقیق قرار می‌دهد و شرح‌حال کاملی از سلامتی، علائم و زمان بروز علائم را از شما می‌خواهد. همچنین لازم است جزئیات هر گونه تماس نزدیک او با سگ‌های دیگر در ماه گذشته را بیان کنید. سپس آزمایشات گوناگونی را برای بیان دلیل قطعی بیماری انجام می‌دهد. برای مثال با گرفتن نمونه خون حیوانتان و یا یک نمونه از ترشحات چشم یا بینی عامل بیماری را شناسایی کند و سایر بیماری‌های احتمالی رد گردند و اگر چنانچه نگرانی‌هایی وجود دارد که حیوان خانگی شما به ذات‌الریه مبتلا شده است، دامپزشک شما ممکن است عکس‌برداری از قفسه‌ی سینه حیوان را نیز انجام دهد.
دقت داشته باشید که تشخیص سریع برای سگ شما بسیار ضروری است تا روند درمانی در سریع‌ترین شکل ممکن انجام بگیرد و اگر چنانچه سگتان دچار این ویروس شده باشد، باید سریعا قرنطینه گردد تا عامل بیماری به دیگر سگ‌ها منتقل نگردد. پس صاحبان پت دقت داشته باشید که در صورت بروز هرگونه از علائم گفته شده در بالا برای این ویروس، سریعا با دامپزشک حیوانتان مشورت کنید.
درمان
این بیماری همانند دیگر بیماری‌های ویروسی درمان قطعی ندارد و دامپزشک بیشتر با درمان‌های علامتی به حیوانتان کمک می‌کند.
در واقع با توجه به استیج این بیماری ممکن است در صورت خفیف بودن بیماری به‌راحتی سگ شما بدون هیچ دارویی درمان گردد، اما در صورت علائم ثانویه‌ی باکتریایی، دامپزشکان با طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها به درمان این علائم می‌پردازند و همچنین در صورت سرفه‌های مکرر و خشک و دردناک، دامپزشک مسکن‌هایی را برای حیوانتان تجویز می‌کند چرا که اگر این سرفه‌ها ادامه داشته باشند به ریه حیوان آسیب وارد می‌شود و ریه‌ی او دچار زخم و التهاب می‌گردد.
در حقیقت روند بهبودی سگ شما تا حد زیادی به سلامتی او قبل از عفونت و تشخیص سریع و چگونگی درمان دامپزشکتان بستگی دارد. و به این نکته توجه داشته باشید که قرنطینه کردن در زمان درمان بیماری، نه تنها از گسترش عامل بیماری جلوگیری می‌شود و حیوانات دیگر آلوده نمی‌گردند، بلکه سگ شما از عفونت‌های ثانویه نیز تا حدودی محافظت می‌گردد. دقت داشته باشید که این ویروس دوهفته روند خود را ادامه می‌دهد پس با مشورت دامپزشکتان بهترین روش را برای روند درمانی حیوانتان در نظر بگیرید.
پیشگیری
بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری ویروسی و بسیاری از ویروس‌های دیگر که منجر به ایجاد عفونت در بدن حیوان شما می‌شوند، واکسیناسیون است.
البته این نکته نیز حائز اهمیت است که واکسیناسیون در برابر تمام ویروس‌ها انجام نمی‌گیرد و دامپزشک حیوانتان بر مبنای سبک زندگی، موقعیت جغرافیایی، نژاد حیوانتان و عوامل دیگری تجویز برخی از واکسن‌ها را اختیاری می‌گذارد. اما واکسیناسیون برای این بیماری اجباریست. به‌طور کلی واکسیناسیون در برابر این بیماری مثل بعضی دیگر از بیماری‌های ویروسی در سن 6 تا 8 هفتگی در سگ‌ها آغاز می‌گردد و پس از آن هر 3 تا 4 هفته تکرار می‌گردد تا سن 16 هفتگی.
نکاتی برای صاحبان پت
- دقت داشته باشید در صورتی که هنوز حیوان شما واکسینه نشده است، از حضور او در مناطقی که سگ‌های دیگری وجود دارند (مثل پارک‌ها یا مراکز نگهداری از سگ‌ها) اکیدا خودداری کنید.
- پس از واکسیناسیون سگ خود به رژیم غذایی او بسیار دقت داشته باشید.
- از تماس سگ خود با دیگر سگ‌ها، به مدت 8 تا 10 روز، پس از بهبودی کامل از بیماری خودداری کنید. چرا که حیوان شما هنوز ناقل بیماری است.
- اگر چنانچه برای تفریح حیوانتان از محیط‌های خصوصی استفاده می‌کنید، حتما از صاحبان حیواناتی که حضور دارند و با توجه به مشورت با دامپزشک آنجا، از واکسیناسیون کامل سگ‌های آن مکان مطمئن شوید.
- از تماس حیوانتان در پارک‌ها با سگ‌های ولگرد اکیدا خودداری کنید.
- در صورت بی‌اشتهایی شدید حیوانتان، با مشورت با دامپزشک، سعی کنید از غذاهای لذیذ، خوشمزه و مقوی، متناسب با وضعیت حیوانتان، برای ترغیب او استفاده کنید تا روند درمانی سریع‌تر موثر واقع گردد.
- اگرچه این ویروس به انسان منتقل نمی‌شود و قدرت بیماری‌زایی ندارد اما انسان‌ها می‌توانند ابزاری برای جابه‌جایی مکانیکی این ویروس باشند. پس صاحبان پت توجه داشته باشند که در صورت آلودگی حیوانشان، بدن و دستان خود را در صورت تماس با حیوان پاک سازی کنند.
منابع
pethc.ir
petmd.com
homehealth-uk.com
Fenner’s Veterinary Virology by N. James Maclachlan, Edward J Dubovi