رتیل (Tarantula)

نگه داشتن رتیل به عنوان حیوان‌خانگی می‌تواند یک سرگرمی جذاب باشد. تماشای آنها جالب است، فضای نسبتاً کمی اشغال می‌کنند و نگهداری آنها نسبتاً آسان است. با این حال، اگر شما حیوان‌خانگی که بتوانید از پس آن برآیید، رتیل‌ها بهترین انتخاب نیستند، زیرا نیش‌های زهرآلود دارند. در خانواده Theraphosidae حدود 1000 گونه رتیل وجود دارد. آنها بومی مناطق و اقلیم‌های مختلف از جمله مکان‌های خشک، نیمه گرمسیری و گرمسیری هستند.

انواع رتيل

Mexican Red-Knee: زانو قرمز مکزیکی اغلب اولین حیوان‌خانگی علاقه‌مندان به رتیل است. ماده‌ها می‌توانند حدود 20 تا 30 سال عمر کنند در حالی که نرها فقط حدود 10 سال زندگی می کنند. یک مخزن 5 تا 10 گالنی برای این رتیل‌ها مناسب است. و از آنجا که کاملاً مطیع هستند، به‌راحتی از عهده کنترل آنها برمی‌آیید.

Chilean Rose: این عنکبوت که به رتیل آتش نشانی شیلی نیز معروف است، برای مبتدیان علاقه‌مند به رتیل محبوب است. ماده‌‌ها می توانند تا 20 سال زندگی کنند در حالی که نرها فقط حدود 5 سال زندگی می‌کنند. این رتیل، Chilean Rose ، به محیطی گرم و مرطوب نیاز دارد و کاملاً آرام شناخته شده است.

Costa Rican Zebra: اين نوع، رتیل‌های آرام و ساکن زمین هستند که می‌توانند بسیار سریع حرکت کنند. آنها برای کسانی که می‌خواهند عنکبوت حیوان‌خانگی خود را اداره کنند ایده‌آل نیستند. ماده‌ها می‌توانند تا 20 سال زندگی کنند و نرها حدود 5 سال عمر می‌کنند. یک مخزن گرم و مرطوب، 5 تا 10 گالنی برای این عنکبوت کافی است.

Pink Zebra Beauty: مانند بسیاری از رتیل‌ها، Pink Zebra Beauty از آمریکای جنوبی می‌آید و به‌طور معمول دارای شخصیت آرام است. این عنکبوت مبتدی مقاوم اغلب با گونه‌ای کمی بزرگ‌تر معروف به زانو طلایی Chaco اشتباه گرفته می‌شود. ماده ها می‌توانند تا 25 سال زندگی کنند در حالی که نرها حدود 10 سال زندگی می‌کنند.

Desert Blonde: اگرچه آنها نسبت به بسیاری دیگر از عنکبوت‌های مبتدی کمی پرخاشگر هستند، اما رتیل‌های Desert Blonde هنوز گزینه خوبی برای افرادی با تجربه محدود نگه‌داری عنکبوت است. ماده‌ها می‌توانند تا 30 سال زندگی کنند در حالی که نرها 5 تا 10 سال عمر می‌کنند. سم حاصل از این عنکبوت‌ها خفیف است مگر اینکه فردی حساسیت داشته باشد.

Honduran Curly Hair: این عنکبوت که مو فرفری یا رتیل پشمی نیز گفته می‌شود، بسیار مقاوم است و کند حرکت و سریع رشد می‌کند. این یک عنکبوت ساکن زمین است و فقط به یک محفظه کوچک مانند آکواریوم 5- تا 10 گالنی احتیاج دارد. ماده‌ها می‌توانند حدود 10 سال زندگی کنند در حالی که عمر نرها حدود 4 سال است.

ويژگي‌ها

اخلاقي: رتیل‌ها معمولاً مطیع هستند، به همین دلیل برخی از افراد اجازه می‌دهند عنکبوت‌هایشان بر روی بدن آنها راه بروند. با این حال، رتیل‌ها اگر احساس خطر کنند، گاز می‌گیرند و نیش آنها سمی است. چند گونه که معمولاً به‌عنوان حیوانات‌خانگی نگهداری نمی‌شوند دارای سمی هستند که می‌تواند افراد را به‌شدت بیمار کند یا آنها را از بین ببرد. اما برای اکثر گونه‌ها، سمیت سم آنها تقریباً شبیه زنبور است. این می‌تواند یک واکنش موضعی ناخوشایند ایجاد کند که شامل درد، قرمزی و تورم است، اگرچه در برخی از افراد می‌توانند واکنش‌های آلرژیک جدی‌تری داشته باشند که نیاز به مراقبت‌های پزشکی سریع دارد.
یکی دیگر از نگرانی‌های مربوط به دست زدن به رتیل‌ها، تحریک پوستی موهای خاردار کوچک روی شکم آنها است. اگر احساس خطر کنند، اغلب این موها را آزاد می‌کنند، که می‌توانند به پوست شما وارد شوند و باعث خارش و تحریک شوند. به‌علاوه، اگر موها به چشمان شما وارد شوند، می‌توانند التهاب جدی‌ای ایجاد کنند. بنابراین مراقب باشید هنگام انجام کار با عنکبوت و محفظه آن، چشمان خود را مالش ندهید و پس از آن دستان خود را به‌خوبی بشویید. علاوه بر این، اجازه ندهید که کودکان و سایر حیوانات‌خانگی با رتیل تماس بگیرند.
در حالی که مکانیسم‌های دفاعی آنها سهولت مراقبت از آنها را تا حدودی پیچیده می‌کند، نگهداری رتیل‌ها هنوز هم بسیار ساده هستند. و آنها گزینه خوبی برای افرادی هستند که حیوان ساکت و آرام می‌خواهند که نیاز به توجه زیادی ندارد. انتظار داشته باشید هر هفته چند ساعت را صرف تغذیه و تمیز کردن کنید. سپس، شما به‌راحتی می‌توانید از مشاهده این حیوان بی‌نظیر لذت ببرید. یک رتیل هنگام شکار طعمه‌های زنده معمولاً در بیشترین فعالیت خود قرار دارد. در غیر این صورت ، به‌طور معمول زمان زیادی را در یک حالت به‌ظاهر آرام می‌گذراند.

مراقبت و نگه‌داري

تغذيه: رتیل‌ها نه تنها رژیم ساده‌ای دارند بلکه هزینه‌ زیادی هم برای شما ایجاد نمی‌کنند. تغذیه رتیل‌ها می‌تواند بسیار لذت‌بخش باشد این گونه حشره‌خوار هستند و همان‌‌طور که از این اسم پیداست رتیل‌ها تمایل بیشتری به حشرات دارند اما توجه داشته ‌باشید که آنها حیوانات فرصت‌طلبی هستند، بدان معنی که در صورت به دست آوردن فرصت مارمولک‌‌‌‌های کوچک، مار، پرنده‌ها و پستانداران کوچک نیز طعمه آنان خواهند شد اما به‌صورت کلی جیرجیرک‌ها رژیم غذایی اصلی رتیل‌ها را تشکیل می‌دهند.
رتیل بالغ باید تقریباً یک بار در هفته تغذیه کند در حالی که رتیل نابالغ هر روز یا هر دو روز می‌تواند غذا بخورد.
به‌سادگی طعمه را به محلی که عنکبوت در آن قرار دارد بریزید. تغذیه بهتر است در شب انجام شود که عنکبوت فعالیت بیشتری داشته باشد. برای تغذیه عنکبوت از نظر مقدار و تنوع مناسب با دامپزشک خود مشورت کنید، زیرا این امر بر اساس سن، اندازه و گونه متفاوت است.
یک ظرف کوچک آب شیرین باید تهیه شود. برای جلوگیری از غرق شدن باید بسیار کم عمق باشد.

محل نگه‌داري: رتيل‌ها حیوانات اجتماعی نیستند و به‌طور کلی باید در یک قفس نگهداری شوند. آنها به یک درب محکم در محفظه خود احتیاج دارند، زیرا به‌راحتی می‌توانند فرار کنند، اما درب آن باید دارای تهویه باشد.
برای رتیل‌های ساکن زمین، قانون کلی این است که طول محفظه باید تقریباً سه برابر فاصله‌ی پاهای رتيل باشد و عرض محفظه باید تقریباً دو برابر فاصله‌ی پاهای آن باشد. ارتفاع فقط باید تقریباً به‌انداره فاصله‌ی پاهای رتيل باشد.
یک آکواریوم 5 گالنی (حدود 20 لیتر) اغلب انتخاب خوبی است و یک مخزن بزرگ‌تر لزوماً بهتر نیست، زیرا یافتن آن را دشوارتر می‌کند.
برای گونه‌های درخت‌نشین، محفظه‌ای انتخاب کنید که طول آن سه برابر فاصله‌ی پاها و عرض آن دو برابر فاصله‌ی پاها باشد. ارتفاع باید تقریباً 30 سانتی‌متر باشد. شاخه‌هایی را بگنجانید که رتيل می‌تواند روی آنها بالا رفته و تار خود را بتند.
پایین محفظه را با یک لایه ورمیکولیت، یا ورمیکولیت مخلوط با خاک گلدان و یا زغال سنگ نارس که عمق آن حداقل 5 تا 10 سانتی‌متر است بپوشانید تا امکان ایجاد گودال فراهم شود.
رتیل نیازی به چراغ روشن ندارد و باید از نور مستقیم خورشید دور باشد. آنها معمولاً نیازی به لامپ‌های گرمایی ندارند، زیرا اکثر گونه‌ها در دمای اتاق خوب عمل می‌کنند. بعضی از گونه‌ها به سطح رطوبت بالایی نیاز دارند که می توانید با غبارآلود کردن روزانه محفظه به آن دست پیدا کنید.
در صورت لزوم محفظه را تمیز کنید و روزانه غذای خورده نشده را خارج کنید. به‌طور کلی توصیه می‌شود که هر چهار تا شش ماه یک بار تمیزکاری کامل محفظه، از جمله تغییر ملافه ورمیکولیت، انجام شود.

امکانات: رتیل شما نیز به مکانی برای پنهان شدن نیاز دارد. یک تکه پوست چوب پنبه، یک نیم چوب توخالی (که اغلب از فروشگاه‌های حیوانات‌خانگی در دسترس است) یا نصف گلدان گل رس در کنار آن همه گزینه‌های خوبی هستند.

بيماري‌ها: بزرگ‌ترین تهدید برای رتیل‌های خانگی احتمال افتادن یا سقوط از بلندی است. زمین خوردن می‌تواند باعث آسیب جدی مانند پارگی شکم شود. بنابراین از ایمن بودن محفظه مطمئن شوید.
کمبود آب بدن یکی دیگر از مشکلات رایج رتیل‌ها است، به خصوص اگر محفظه آنها به اندازه کافی مرطوب نباشد. رتيل ممکن است کمی خشک‌شده و بی‌حال به‌نظر برسد. در صورت بروز این امر، برای توصیه در مورد بهترین سطح رطوبت برای گونه‌های خود، با دامپزشک خود مشورت کنید.

پوست‌اندازي: پوست‌اندازی این است که رتيل با ریختن اسکلت بیرونی قدیمی خود و تولید اسکلت جدید، به اندازه بزرگ‌تری می‌رسد. این یک زمان استرس‌زا برای یک رتيل است و به‌طور معمول قبل از پوست‌اندازی اشتهای خود را از دست می‌دهد. در طی مراحل پوست‌اندازی، که ممکن است چند روز طول بکشد، به رتیل غذا ندهید طعمه زنده می‌تواند به رتيل آسیب برساند در حالی که اسکلت خارجی جدید آن سخت می‌شود. بهبودی کامل رتيل پس از پوست‌انداری ممکن است تا دو هفته طول بکشد.

منابع

pethc.ir
thesprucepets.com

گردآورنده: صغري تقي نسب